Təbiətə dindar və ateist baxışları

Ateistlə dinçilərin yanaşmaları əksər hallarda tam və ya qismən fərqli olur. Eləcə də təbiətə münasibətdə.  Məsələn, almaya bir dindar və ateistin münasibəti tam fərqlidir. Ateist almanın da onu kimi təbiətin bir hissəsi olduğunu sanır. O düşünür və bilir ki ağac da bir canlı kimi həyatda qalması üçün mübarizə aparır və çoxalmaq üçün toxumları vardır. Toxumları soyuqdan, quraqlıqdan, sərt iqlimdən qorumaq üçün meyvə ləti vardır. İnsan isə qida üçün almanın meyvələrini yeyir. Müsəlman dindar isə almaya allahın məhz onun yeməsi üçün yaratdığı meyvə kimi baxır.

Sonda hər ikisinin alma yeməsi almaya yanaşmanı əhəmiyyətsiz edir. Lakin, bir halda ki dinlər “mütləq əxlaq”la ququr düyürlar, onda təbiətə belə eqoist yanaşma niyə əxlaqsızlıq hesab olunmur? Bir müsəlman təbiətdə istənilən şeyin onun üçün yarandığını deyəcək və o inanır ki allah təbiəti onun üçün axirət gününəcən var edəcək. Belə yanaşmalar təbiətin istismarına gətirib çıxarır ki hal hazırda nəsli kəsilməkdə olan heyvanların və bitkilərin sayı kəskin sürətlə artmaqdadır. Təsadüfi deyil ki təbiəti sevənlərin və qoruyanların böyük əksəriyyəti ateistlərdir.

Təbiətə eqoist dinçi (əsasən də müsəlman) yanaşmasını görüb fundamentalist müsəlmanın ətraf mühitin mühafivəzəçisi olmasını düşünmək olduqca çətindir.

Kefli İskender